Om kwart voor negen heb ik het echter echt gehad met het bed. Met groot (!) protest worden de pogingen van Rick en mij om de kinderen op te krijgen begroet. Voor hen is 9 uur niet uitslapen! Tja...
Het ontbijt van het hotel is er maar tot 10 uur en ik ga als eerste naar beneden. Laten we zeggen, dat de sfeer in de hotelkamer allerminst vredig is en het daarbij laten. Ik geniet even van de rust, als ik alleen aan een tafeltje roerei en een muffin opeet! Soms kan het reizen met tieners en een pre-tiener echt wel wat geduld eisen!
Maar het ontbijt is lekker en de koffie heerlijk sterk. Ik vind de vanille smaak koffiemelk erbij heel smakelijk. Net als ik klaar ben, komt de rest van het gezin naar beneden. Het is Rick kennelijk gelukt de gemoederen wat te bedaren en we hebben toch nog een gezellig ontbijt.
Op mijn blog van gisteren schreef Petra in NC, dat we vlakbij Jumbolair zijn, waar John Travolta een huis heeft. We hebben ruim de tijd om naar Indian Rocks Beach te gaan, want we kunnen pas om 15 uur in ons huisje.
Op de MIO is Jumbolair niet te vinden, maar ik vind de website wel. Daar staan redelijke richtingsaanwijzingen op, maar het duurt toch nog even, voor we de buurt vinden. Deze hele buurt bestaat uit huizen, waar mensen in plaats van een auto een vliegtuig in hun oprit hebben staan.
Het is leuk om te zien, hoewel we door de hekken heen moeten kijken. Er is geen kip te zien, dus Travolta is hoogstwaarschijnlijk niet thuis. Toch grappig om gezien te hebben (bedankt, Petra!).
We maken goede tijd verder naar het zuiden, maar net voor Tampa komen we in de file terecht. We zien niet ver voor ons, dat er een flink ongeluk is gebeurd. We kruipen voort en net als we er bijna zijn (zo'n tiental auto's voor ons) worden we stil gezet.
Een motorrijder wijst naar boven en daar zien we inderdaad een helicopter aankomen, die niet ver van ons af op het wegdek landt. Oef, dat moet echt een fiks ongeluk zijn geweest! Het lijkt zo ER wel! Rick neemt gauw een paar ramptoerist foto's.
Een half uurtje later, nadat er ook een ambulance met het tweede gewonde weg is gereden, mogen we langs het gebeuren. De auto, waar de slachtoffers inzaten, is helemaal in de prak. Maar er is geen andere auto te zien, dus we denken, dat ze op de een of andere manier over de kop zijn gegaan. Eng!!
Zonder verder oponthoud komen we in Tampa aan en net voor we over de brug naar Indian Rocks Beach gaan vinden we een restaurant voor de lunch. Het is hoog tijd, 14 uur al, en we hebben allemaal flinke honger!
De keuze valt op Tucson Southwest Grill, waar we lekker buiten kunnen zitten. De serveerder is prompt en grappig en de zalm wrap zeer smakelijk.
En zo komen we precies om drie uur op onze bestemming aan. De beschrijving om binnen te komen leek cryptisch op papier, maar het lukt zomaar helemaal. We hebben een huisje met drie slaapkamers met een goed uitzicht op de Golf van Mexico.
Als je goed kijkt zie je Saskia op het balkon van het tweede huisje, het onze
Veel dichter bij het strand zouden we niet kunnen zitten! Het is ongeveer tien passen buiten onze voordeur. Na het uitpakken hijsen we ons allemaal in zwempak en binnen het uur liggen we in de warme (echt! zeker 30 graden) Golf van Mexico!
Katja, Kai en ik zwemmen naar een boei 100 meter de zee in en we gooien een football naar elkaar. Daarna hebben Kai, Saskia en Rick zin om naar het zwembad te gaan. Dat is maar een postzegel grootte, dus Katja en ik vinden de zee veel interessanter.
We dobberen daar nog zeker een uur lekker. We kijken naar de langsvliegende pelikanen en de springende vissen. En natuurlijk zijn de mensen op het strand ook de moeite waard om te bekijken. En het water voelt zo heerlijk, ik voel mijn spieren ontspannen! Vanavond voel ik me beter dan ik me in lange tijd heb gevoeld (misschien zijn al die oude mensen, die we hier zien toch nog niet zo gek)!!
Om een uur of vijf maken we ons klaar om naar de supermarkt te gaan. In het huisje zijn de hoogste benodigdheden al aanwezig, maar we zijn van plan tenminste ontbijt en soms lunch ook daar te eten. De Publix biedt uitkomst en met een karretje vol komen we weer buiten.
Nadat we de boodschappen weer thuis hebben afgezet gaan we op zoek naar een restaurant. Op mijn verzoek gaan we richting Clearwater Beach, want daar was ik met Petra in november ook.
We rijden langs het complex waar Petra's tante Olga woont, ik ga haar morgen proberen op te bellen, hopelijk kunnen we een ontmoeting organiseren.
In Clearwater Beach is het gigantisch druk, maar we hebben al een leuk restaurant gezien. Jimmy's Fish House, een restaurant met allerlei tafeltjes buiten en een bandje met steeldrums.
We kunnen zo de zonsondergang zien en Katja en ik delen een "Seafood Martini": een groot glas met 4 oesters, 4 gamba's, 4 crabpoten en tonijn. We likken onze vingers erbij af!
Mijn hoofdgerecht stel ik samen van 12 oesters en een tomatensalade. We genieten allemaal van het buiten zitten, de muziek en het lekkere eten. Nu zijn we echt op vakantie!
(foto's volgen, de internet aansluiting hier is te langzaam om ze op te laden.)
No comments:
Post a Comment